در جامعه اطلاعاتی، بهبود کیفیت یادگیری و اثربخش سازی فرآیند یاددهی-یادگیری موضوعی اساسی به نظر می‌رسد. امروزه خواندن و نوشتنی که بدون تغییر در رفتار و کنش‌های فردی و اجتماعی و بدون همراهی با درک و فهم منطقی باشد، نه‌تنها موجب یادگیری نیست، بلکه زمینهٔ تقلیدهای کورکورانه را نیز فراهم می‌کند. دانش‌آموزان امروزی، دانش‌آموزانی از جنس دیجیتال، زیر امواج میلیون‌ها اطلاعات از منابع مختلف نوشتاری و غیر نوشتاری قرار دارند که متولیان امر آموزش بدون توجه به سواد رسانه‌ای، نمی‌توانند برنامه‌ای دانش‌آموز محور در کلاس درس، رقم زنند.
یادگیریِ چگونه یادگرفتن (به‌اصطلاح: «فراشناخت») که یکی از موضوعات اساسی نظام آموزشی کشورهای مختلف است، تغییرات زیادی را در حوزه برنامه‌ریزی درسی ایجاد کرده است. نظام‌های آموزشی به دنبال تربیت دانش‌آموزانی هستند که خودشان میزان یادگیری و عوامل مؤثر بر یادگیری خود را کنترل کنند (به‌اصطلاح: «دانش‌آموزان خودگردان»). در برنامه درسی امروزی، معلمان دیگر به‌عنوان منتقل‌کنندگان صرف محتوا محسوب نمی‌شوند، بلکه با فراهم آوردن شرایط و ابزارها، یادگیری را برای دانش‌آموزان لذت‌بخش کرده تا دانش‌آموزان خودشان به کشف دانش خود بپردازند. معلمان امروزی، تنها نردبان را فراهم کرده و اجازه می‌دهند، دانش‌آموزان خود از این نردبان بالا روند.
به اعتقاد نگارندگان این اثر، به ازای تک‌تک کلاس‌های درس و به ازای تک تک همکاران، روش‌های تدریس وجود دارد که معلمان کارآمد با خلاقیت خود، روش‌های فعال را برای تدریس استفاده می‌کنند. ازاین‌رو هدف اساسی از تألیف این کتاب، گردآوری محتوایی است که می‌تواند به بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری کمک رساند و کلاس درس را از حالت سفت‌وسخت خارج کرده و یک پیوند عمیق بین معلم و دانش‌آموزان فراهم کند تا یادگیری را برای دانش‌آموزان لذت‌بخش سازد.
پست الکترونیک جهت دریافت پیشنهاد‌ها و انتقادات: Aminj313@yahoo.com
با تشکر
مؤلّفان
