عزاداری مسجد امام حسین(ع) لیسارامحله خطبه سرا

تصاویری از عزاداری و شبیه خوانی عاشورای حسینی-مسجد امام حسین(ع) لیسارامحله

استان گیلان/شهرستان تالش/دهستان خطبه سرا

تصاویر از امین جوانمرد

چند تصویر از گل های حیاط خانه...

بدون شرح

                     

                                                 سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن

                                          ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد

چه زیبا روزهایی را گذراندم

سلامی به گرمی تابستان و به صداقت بهار تقدیم به شما خوبان.

شنیده بودم که هیچ جا بوی خوش وطن و زادگاه را نمیدهد. این روزا میفهمم حقیقتش چه بوده و چرا این حرف زده شده است. از آن روز که در دانشگاه فرهنگیان اردبیل پذیرفته شدم،زندگی بوی دیگر به خود گرفت.جدایی از خانه و زادگاه،بودن در بین مردمان دیگر و فرهنگی دیگر،کمی سخت بود. داروین را شنیده بودم که تطبیق دادن را راز ماندگاری و بقا می دانست. چاره ای نبود جز تطبیق با فرهنگ جدید و گفتارهای نو...

روزها گذشت و ترم ها سپری شد.بهار تالش آمد و زمستانش گذشت و برگ های طلایی رنگ پاییز نمایان شد.چه خوش روزها گذشت و چه خوش احوالات سپری شد. در خرداد امسال،اطلاعیه ای دیدم در پردیس که نوشته بود به منظور تأمین نیروی انسانی آموزش  و پرورش بهتر هست، ترم تابستان ارائه گردد..

حالا میفهمم که سه سال و اندی گذشت...امّا حقیقت آن است که به کار آید.به مغز خود رجوع کردم تا دریابم چقدر از آب گوارای علم در این سه سال نوش کره ام. بد نبود.خورشید ذهنم بر وفق مراد می درخشید. هر دم بادی می وزید.اشکالی ندارد،باران ذهن هم زیباست.بارش مغزی، ما را چکار؟!

در این سه سال فعالیت های علمی انجام دادم.تحقیق و پژوهش مرا به سوی خود جذب کرد. یک کتاب به چاپ رسانده و سه کتاب زیر چاپ دارم. چند تا هم مقاله نوشتم و خطی زدم بر مشام سرزمین تالش و زادگاهم را بر ماهنامه تالش معرفی کردم. این احوالات جز حمایت و هدایت میسر نبوده و نیست . حمایت پدر و اهل بیت و مادرم. هدایت خداوند واحد و اساتید گرانقدرم؛

شنیده بودم رییس دانشگاه اتاقی دارد بزرگ،هرکسی را آنجا راه نمی دهند.دانشگاه ما رئیسی دارد،لطیف تر از برگ درخت زیتون و مهربان تر از پدر دلسوز . خوشا به حال کسی که برقلب ها نفوذ کند .

اما شنیده هایم اشتباه از کوزه بیرون آمد! چنان حمایتی از رئیس دانشگاه دریافت کردم که حتی کتابی را با همکاری ایشان تألیف کردم. چقدر پیگیر مسائل بود و چقدر اعتمادم کرد.دکتر نورمند عزیز، برایت زندگی عاشقانه از خداوند مسئلت مینمایم.

هنوز یک سال باقیست. یکسال هم که بگذرد، راهی مدارس شده و به فرزندان پاک این ملت غیور خدمت خواهم کرد. تابستان امسال به اتفاق دوست و همکار عزیزم، آقای سامان پوررضا به اکثر مدارس دور دست تالش رفتیم و با وضع جاده و مردمان نیک اندیش آشنا شدیم.

خداوندا خاطرات خوش را بر ذهن های ما جاری ساز و هیچ گاه ما را به خودمان وا مگذار. - آمین

تا سلامی دیگر، یاعلی.