سند 2030 یونسکو در سال 2015 میلادی با عنوان پوشش سواد و افزایش کیفیت آموزش، با 17 هدف اصلی و 169 هدف ویژه در سازمان ملل به تصویب رسید و کشورهای عضو ملزم به رعایت آن شدند.
سال گذشته گفته شد که یونسکو تعهد گرفته است که سند 2030 در تمام کشورها اجرا شود. البته در کلام گفته شد که داوطلبانه انجام شده، ولی در عمل کاریزمای رسمی برای آن تعیین شد. در مصوبه هیئت وزیران در تاریخ 25 شهریور سال 95 آمده است: به منظور هماهنگی و ارائه راهکار تحقق اهداف و تعهدات آموزش 2030 همسو با اهداف و تعهدات برنامه اهداف توسعه پایدار، کارگروه ملی آموزش 2030 با مسئولیت وزارت آموزشوپرورش بدون گسترش تشکیلات سازمانی و با استفاده از امکانات و ظرفیتهای موجود در آن وزارتخانه با حضور نمایندگان دستگاههای زیر تشکیل میشود.
جریان پشت این تفکر برای فراهم کردن اجرای این «سند نفوذ آموزشی» ابتدا نشستی در تیر93 با حضور مشهورترین چهرههای اقتصاد سرمایهداری داخلی و خارجی در دانشگاه شریف و دومین همایش را تحت عنوان «کنفرانس توسعه عدالت آموزشی» با حضور برخی مسئولان اجرایی کشور برگزار کرد.
کارشناسان پیش از این هشدار داده بودند که علیرغم اینکه در مواردی این سند با فرهنگ ملی و اسلامی اشتراکاتی دارد اما نقاط افتراق بسیار بیشتر است و تاثیرات خیلی قابل جبرانی بر جا خواهد گذاشت.
به عقیده کارشناسان در این سند هر نوع تربیت دینی، الهی، خلاف حقوق بشر است، ولی آموزش جنسی تحت عنوان بهداشت برای کودکان را جزو حقوق کودکی میدانند که حتی به بلوغ جنسی نرسیده است و عملا آموزش را ذیل یک ایدئولوژی دیگر قرار میدهند.
منتقدان اعلام کرده بودند که در این سند با عناوینی مانند محدودیتهای خودسرانه، معلمان و والدین را زیر سوال میبرند و دست والدین را از سر فرزند برمیدارند و آموزش مسائل جنسی به کودک را حق او میدانند، ولی آموزش تقوای جنسی و حیا به کودک را پایمال کردن حق او به حساب میآورند.
در این سند برخی موارد کلی مانند حمایت از تحصیل رایگان و یا افزایش کیفیت آموزش آمده است که این اهداف در سند تحول نظام آموزشی کشور که سندی بومی است هم ذکر شده است. اما در مقابل از برخی مفاهیم دینی و قرآنی آن هم به بهانه های واهی مانند ترویج خشونت منع شده است.
این سند مهم بدون هیچگونه اطلاعرسانی قبلی و حتی بدون حضور نهادهای تصمیمگیر، سیاستگذار و قانونگذار از جمله شورای عالی انقلاب فرهنگی و چهرههای علمی کشور و خبرنگاران رونمایی شد. حتی این سند مطابق قانون باید به اطلاع مجلس می رسید که این کار صورت نگرفت.
از دلایل توجیهی این سند استفاده از توانمندیهای بینالمللی بیان شده، در حالی که حقیقت امر این است که در پس قول و قرارهای داده شده، باید دادههای اطلاعاتی آموزشی و پرورشی کشور را در اختیار خارجیها بگذاریم، چنان که وزیر علوم تصریح کرده سالانه باید این اطلاعات ارسال شود.
متاسفانه علیرغم ادعای دفاع از حقوق شهروندی و رونمایی از سند آن، محرمانهسازی بسیاری از مسایل برای مردم و دور زدن نهادهای قانونی کشور و دادن تعهدات بینالمللی مغایر با قوانین و ارزشهای کشور جزو اتفاقاتی است که طی سالهای گذشته شاهد آن بودیم. قطعاً این اقدامات ناشی از حساسیت و نگرانی از واکنش جامعه به ویژه جامعه علمی- آموزشی کشور بوده و به همین دلیل جریان پشتپرده آن تلاش دارد مسائل در سکوت برگزار شود.
منبع: کیهان
آموزش سیار یا آموزش موبایلی که به اصطلاح mobile Learning و به اختصار m-learning نامیده می شود، نگاه به موبایل در سیستم تعلیم و تربیت را از حالت تهدید به فرصت تغییر داده تا دانش آموز بتواند در هر نقطه ای به محتوای علمی دسترسی یابد.قبلاً انتقال و تبادل اطلاعات اینترنتی بین معلم و دانش آموز از طریق ایمیل یا پست الکترونیک انجام می شد که الان نیز تا حدودی وجود دارد اما این تبادل اطلاعات با صرف وقت فراوان و همچنین آماده نبودن بستر امنیتی دچار اختلال می شد.
بازیهای آموزشی
بازیهای آموزشی با نرم افزارهای موضوع خاص در اینکه آنها معمولاً شامل چند گونه از بازیهای تعاملی که با داستان و قوانین و غیره همراه شدهاند تفاوت دارند. بازیهای آموزشی به عنوان مثال اگر بخواهیم نام ببریم شامل: سازندهٔ مهارت حل مسئله و یا استراتژی و شبیه سازی ها میباشد. بازیها باید برنامهٔ درسی را گسترش دهند و به منظور کمک به فراگیران در نیل به استانداردهای مناسب برای برنامه درسی استفاد شوند. (کبریتچی،2010).
معیارهای مورد ملاحظه:
ارتباط: دانشآموزان عاشق بازی کردناند. ما به عنوان معلم باید اطمینان حاصل نماییم که بازیها در حقیقت به محتوای آموزش ما مربوط هستند یا نه. آیا بازی محتوایی که شما در حال تدریس در کلاستان هستید را حمایت و پشتیبانی میکند؟ آیا مهارتهای لازم برای بازی برای دانشآموزان و نتیجههای آموزشی مطلوب شما، مفید و سودمند است؟
آیا آن مناسب گروه سنی دانشآموزان است؟
بازخورد: هنگامی که دانشآموزان با بازی تعامل دارند آیا آنان بازخوردهای سازندهای به منظور پیشرفت کردن در مهارتهایی که مطابق آموزشهای شماست دریافت میکنند؟ بررسی نمایید که آیا نوع بازخوردی که بازی فراهم میآورد آموزشی است؟ آیا آن برای دانشآموزان که در بازی پیش میروند بازخورد فراهم میآورد؟ بازیهایی که بازخورد نحوهٔ مدیریت و تعامل و استفاده از موضوعهای آموزشی داخل بازی را به طور هر چه مؤثرتر به فراگیر میدهند در مقایسه با آنهایی که به فراگیر دستورالعمل لازم برای نحوهٔ تعامل با محیط بازی را میدهند بیشتر منجر به نتایج آموزشی مطلوبتر میشوند. (شرادر و باستینز،2012، ص 209 – شارما و هانافین،2007).
درگیری: همانند سایر انواع نرم افزارها این بازی و اینکه دانشآموزان چگونه از آن استفاده خواهند کرد را در نظر بگیرید. آیا بازی درگیر کننده و مشغول کنندهٔ دانشآموزان هست و اینکه آیا آن موجبات جلب توجه دانشآموزان را فراهم میآورد؟
قابلیت استفاده: همانند سایر نرم افزارها در نظر بگیرید که آیا بازی برای استفاده و کنترل آسان است یا اینکه دانشآموزان باید رفتارهای خاصی را برای استفاده از امکانات درونی بازی یاد بگیرند؟ اگر بازی نیازمند آموزش است آیا بهره آموزشی بازی به زمان مورد نیاز برای آماده کردن آموزشهای لازم غلبه و برتری دارد؟
کتاب تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی
نوشته ی دکتر رابینسون و دکتر رینهارت
مترجمان: سیدمحمد خاتم نژاد- امین جوانمرد
کتاب تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی
نوشته ی دکتر رابینسون و دکتر رینهارت
مترجمان: سیدمحمد خاتم نژاد- امین جوانمرد