کودکان و سرطان با طعم آلاینده های هوا

نتیجه یک مطالعه نشان می دهد که عوامل محیط زیستی مانند قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و نیز عفونت ها می تواند موجب گسترش تومورهای سرطانی خاص کودکان شود.

محققان دانشگاه نیوکاسل انگلیس یک تجزیه و تحلیل علمی روی کودکان و جوانان ساکن شمال این کشور انجام دادند. این کودکان در سال های 1968 تا 2011 بابت ابتلا به تومورهای نوروبلاستیک تحت درمان قرار گرفته بودند.
تومورهای نوروبلاستیک که عمدتا در کودکان زیر پنج سال دیده می شود، سرطان های نوع خاصی سلول هستند که در تکامل سیستم عصبی در خارج از مغز و نخاع نقش دارد.
محققان در طول مطالعه 43 ساله خود در شمال انگلیس، در مجموع 227 مورد ابتلا به تومورهای نوروبلاستیک در کودکان را تشخیص دادند و متوجه شدند که موارد ابتلا به این تومورها در برخی سال های خاص سیر صعودی و در برخی سال ها روند نزولی داشته است، به این معنی که فاکتورهای کوتاه مدت همچون همه گیری آنفلوانزا و یا آلودگی هوا می تواند در این موارد دخیل بوده باشند.
محققان گفتند که عوارضی همچون آنفلوانزا می تواند به سیستم ایمنی بدن آسیب بزند و برخی کودکان خاص را بیش از سایر کودکان در معرض خطر گسترش تومورها قرار دهد.
دکتر 'ریچارد مک نالی' از موسسه بهداشت و جامعه دانشگاه نیوکاسل که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: براساس تحقیق ما، تومورهای نوروبلاستیک در وضعیت های مینی اپیدمی که به لحاظ جغرافیایی گسترده هستند و نیز در برهه های زمانی خاص، رخ داده بودند.
وی افزود: یک فاکتور اولیه تاثیرگذار بر ابتلا به این تومورها می تواند با قرار گرفتن در معرض فاکتورهای محیط زیستی که در طول زمان تغییر می کنند، ارتباط داشته باشد. ما چنین یافته ای را به این معنی می دانیم که عوامل محیط زیستی کوتاه مدت می توانند به نوعی در ایجاد این تومورها دخالت داشته باشند.
پروفسور 'دبورا توئدل' استاد دانشگاه نیوکاسل نیز گفت که در شرایط عادی، سیستم ایمنی می تواند سرطان را تحت کنترل نگه دارد، اما ضعیف شدن این سیستم به سلول های سرطانی از جمله نوروبلاستوما اجازه گسترش می دهد.
همچنین تصور می شود که تغییرات ژنتیکی نیز کودکان را برای ابتلا به این سرطان مستعدتر سازد.
به گفته دکتر مک نالی، دلایل تشکیل تومورهای نوروبلاستیک هنوز مشخص نشده است اما احتمالا فاکتورهای ژنتیکی و محیط زیستی هردو در این زمینه نقش دارند.
 

 
کارشناسان با استناد به این مطالعه، اجرای تحقیق گسترده تر ملی و یا بین المللی در این زمینه را ضروری می دانند.
نتایج این مطالعه در مجله Environmental Health منتشر شده است.
وجود یک توده یا برآمدگی غیرمعمول و اغلب در ناحیه شکم کودک از علائم ابتلا به تومورهای نوروبلاستیک است که باعث برجستگی در آن قسمت می شود. کودک ممکن است از احساس پری شکم، ناراحتی و یا درد شکایت کند که اثرات مستقیم وجود تومور در آن ناحیه است.
 
اخبار علمی - ایرنا

مدیریت پرخاشگری از کودکی تا بزرگسالی

رفتار پرخاشگرانه رفتاری است که آسیب جسمی و روحی زیادی به فرد وارد می کند. از توهین های زبانی تا نابودی اموال را می توان در حیطه رفتارهای پرخاشگرانه به حساب آورد. افرادی که چنین رفتارهایی از خود بروز می دهند، انسان هایی تحریک پذیر، بی فکر و بی قرار هستند.
رفتار پرخاشگرانه عمدتا عمدی محسوب می شود به این معنی که با هدف انجام می گیرد. افراد پرخاشگر هنجارهای اجتماعی را نقض می کنند و یک رابطه خوب را به ورطه نابودی می کشانند. علت اصلی چنین رفتارهایی، مشکلات عاطفی شخص پرخاشگر است.
طغیان گاه به گاهی رفتارهای پرخاشگرانه، عادی و حتی طبیعی است اما رفتار پرخاشگرانه یک مشکل محسوب می شود زیرا به طور مکرر رخ می دهد و اطرافیان را عصبی می کند. در واقع، رفتار پرخاشگرانه از ناتوانی در کنترل رفتار نشأت می گیرد و یا فرد پرخاشگر از رفتارهای مناسب آگاه نیست و در نتیجه رنج می کشد.
ممکن است علت چنین رفتاری، انتقام از رفتار طرف مقابل یا واکنش عصبی نسبت به حرف یا رفتاری از او باشد. این احتمال هم وجود دارد که فرد پرخاشگر به دنبال تحریک قربانی باشد و به نحوی می خواهد احساس خود را نسبت به او نشان دهد. چنین فردی می تواند احساس خود را کارگردانی کند و به طرف مقابل بقبولاند.
برای حل مشکلات رفتاری افراد پرخاشگر، باید با علت های اصلی رفتارهای پرخاشگرانه آشنا شویم و آنها را حل و فصل کنیم.
علل رفتارهای پرخاشگرانه
عوامل گوناگونی وجود دارد که باعث می شود فرد رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهد. در ادامه به برخی از این عوامل اشاره می کنیم:
* ساختار خانوادگی
* رابطه با دیگران
* محیط مدرسه یا محیط شغلی
* عوامل اجتماعی یا عوامل اقتصادی – اجتماعی
* ویژگی های فردی
* بهداشت و روان
* مشکلات روانشناختی
* تجربه های زندگی

در بسیاری از موارد کودک رفتارهای پرخاشگرانه را تقلید می کند

رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان
پرخاشگری در کودکان معمولا یکی از نتایج ثانویه تربیت بد والدین، عوامل بیولوژیکی یا فقدان مهارت های ارتباطی است. در بسیاری از موارد کودک در معرض خشونت و رفتارهای پرخاشگرانه قرار می گیرد و همان رفتار را تکرار می کند.
همین تقلید از رفتار ممکن است توجه والدین، معلمان یا همسالان کودک را به خود جلب کند. بزرگترها باید مراقب باشند که با عدم توجه به چنین رفتاری ممکن است کودک را به تکرار دوباره آن تشویق کنند. علاوه بر این، مواظب باشید که ناخواسته چنین رفتاری را تشویق نکنید.
در برخی از کودکان، رفتار پرخاشگرانه یکی از علت های جنون در اختلال دو قطبی است. علاوه بر این، افسردگی هم می تواند موجب تحریک پذیری کودک شود.
گاهی اوقات به دلیل ترس یا سوءظن، کودک چنین رفتارهایی را از خود بروز می دهد. این موارد به خصوص در بیماری های روانی چون اسکیزوفرنی و پارانویا دیده می شود.
یکی از علت های دیگر پرخاشگری را می توان به ناتوانی در مقابله با احساساتی چون سرخوردگی نسبت داد. این ویژگی معمولا در کودکانی مشاهده می شود که اوتیسم دارند یا از نوعی اختلال عقب ماندگی ذهنی رنج می برند. اگر چنین کودکانی سرخورده شوند، ممکن است نتوانند شرایط را تشخیص داده و به خوبی کنترل کنند.
کودکانی که از اختلال بیش فعالی یا سایر اختلال های مخرب و آزار دهنده رنج می برند، ممکن است توجه ضعیف، درک پایین و تکانشگری بالا داشته باشند. چنین رفتارهایی اگر جامعه را به هم بریزد و آشفتگی ایجاد کند، در زمره رفتارهای پرخاشگرانه قرار می گیرد.
رفتارهای پرخاشگرانه در بزرگسالان
رفتارهای پرخاشگرانه در بزرگسالان معمولا از تجربه های بد زندگی در گذشته یا بیماری های روانی نشأت می گیرد. در برخی از موارد افرادی که از افسردگی، اضطراب یا اختلال اضطراب پس از سانحه رنج می برند، پرخاشگرانه رفتار می کنند. درباره افرادی که از اختلال عاطفی یا پزشکی رنج نمی برند، رفتار پرخاشگرانه معمولا نتیجه سرخوردگی و ناامیدی است. اگر فرد بزرگسال مورد بی مهری قرار گیرد و به او توجه نشود، ممکن است با پرخاشگری رفتار کند.

تاثیر رفتارهای پرخاشگرانه
عوامل زیادی وجود دارند که موجب رفتارهای پرخاشگرانه در افراد می شوند. البته خیلی از این علت ها ناشی از بیماری های جدی در افراد پرخاشگر است. اگر پرخاشگری و فرد پرخاشگر را رها کنیم و به فکر چاره درمان نباشیم، پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مختلف گریبان شخص پرخاشگر و جامعه را می گیرد. به برخی از این پیامدهای خطرناک اشاره می کنیم:
* مشکلات ارتباط و تعامل مناسب در محیط های مدرسه، شغل، خانه و جامعه
* فقدان ارتباط اجتماعی
* روابط مشکل دار میان والدین و کودک
* اخراج از مدرسه یا از دست دادن شغل
* بیکاری
* مصرف مواد مخدر
* افزایش خطر آسیب پذیری
* نقض قوانین و هنجارهای اجتماعی
* صدمه به خود
* خودکشی یا خشونت

رفتار پرخاشگرانه در بزرگسالی معمولا نتیجه سرخوردگی و ناامیدی است

رابطه رفتار پرخاشگرانه و بیماری ها
بیماری های مختلفی سبب می شود تا فرد، رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهد. حتی در برخی موارد، یک سرماخوردگی ساده نیز فرد را پرخاشگر می کند اما بیماری های روانی یکی از علت های اصلی پرخاشگری هستند. نشانه های پرخاشگری در بیماری های افسردگی، اختلال دو قطبی، اختلال شخصیت پارانوئید، اسکیزوفرنی و زوال عقل دیده می شود.
با این حال، بیش از یک سوم افرادی که از بیماری زوال عقل رنج می برند، رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می دهند. دلایل مختلفی برای چنین رفتارهایی وجود دارد که باعث ایجاد استرس و نگرانی در بیماران و مراقبان آنها می شود. در ادامه به برخی از این رفتارهای پرخاشگرانه اشاره می کنیم.
کلامی: فحش دادن، فریاد کشیدن، جیغ زدن و تهدید کردن.
رفتاری: کتک زدن، لگد زدن، گاز گرفتن، ناخن کشیدن روی پوست و کشیدن موها.
این بیماران معمولا قبل از اینکه به زوال عقل مبتلا شوند، افرادی تندخود و تا حدی پرخاشگر بوده اند که این بیماری باعث تشدید چنین رفتارهایی در آنها شده است. مراقبان باید حواس شان به چنین رفتارهایی جمع باشد و در صورت تشدید این علائم، حتما بیمار را به پزشک نشان بدهند و از او مشاوره بخواهند.
درمان رفتارهای پرخاشگرانه
در کوتاه مدت، رفتار پرخاشگرانه منفعلانه روش راحت تری برای ابراز خشم است تا اینکه به جسارت و مستقیم حرف زدن متوسل شویم اما در بلندمدت، تاثیر مخرب چنین رفتاری بسیار بیشتر است و آثار سوء بیشتری به جامعه وارد می کند.
بهتر است احساس خود را مستقیم و بی پرده بیان کنیم اما سعی کنیم آرام باشیم و حرف بزنیم. برای درمان رفتارهای پرخاشگرانه، باید علت های اولیه و ثانویه چنین رفتارهایی را شناسایی و بررسی کنیم. رایج ترین روش برای درمان یا کاهش رفتارهای پرخاشگرایانه، روان درمانی است.
یکی از این روش ها، رفتار درمانی شناختی است. این روش درمانی، کنترل رفتارها را به فرد آموزش می دهد. علاوه بر این، باید به فرد پرخاشگر کمک کرد تا مکانیسم های مقابله با چنین رفتارهایی را یاد بگیرد و پیامدهای چنین رفتارهایی را ارزیابی کرده و آنها را حل و درمان کند.
گفتار درمانی هم یکی از روش های جذاب برای مقابله با چنین رفتارهایی است؛ بر اساس این روش، فرد پرخاشگر از علت های اصلی پرخاشگری آگاه می شود و مقابله با آنها را یاد می گیرد. این روش های درمانی به تنظیم احساسات، شناسایی محرک ها و توسعه مهارت های مقابله با چنین رفتارهایی کمک می کند.
تفاوت ساختار مغز افراد پرخاشگر و معمولی
پژوهشگران در تحقیقات اخیر خود با تصویربرداری از مغز دریافتند ساختار مغزی افراد پرخاشگر و خشن با ساختار مغزی افراد معمولی متفاوت است. گروهی از پژوهشگران برای بررسی نوع فعالیت مغز هنگام تماشای فیلم های خشن، مطالعه ای را به انجام رساندند.
در این پژوهش ابتدا از 54 شرکت کننده خواسته شد تا به پرسشنامه ای پاسخ دهند. پس از بررسی پاسخ ها، این افراد به دو گروه پرخاشگر و غیرپرخاشگر تقسیم شدند. افراد پرخاشگر کسانی بودند که سابقه خشونت هایی نظیر درگیری فیزیکی در زندگی داشتند و گروه دوم فاقد چنین سوابقی بودند.
در مرحله بعد، فعالیت مغزی شرکت کنندگان حین تماشای فیلم های مختلف بررسی شد. دانشمندان متوجه شدند طی دوره ای که شرکت کنندگان فیلمی برای تماشا نداشتند و کار خاصی هم انجام نمی دادند ،فعالیت در «شبکه پیش فرض» افراد پرخاشگر بیشتر از افراد معمولی بود.
منظور از «شبکه پیش فرض»، بخشی از مغز است که وقتی کار خاصی داریم فعالیت می کند. این یافته نشان می دهد که ساختار مغزی افراد پرخاشگر با ساختار مغزی افراد معمولی و غیرپرخاشگر متفاوت است.
همچنین در حین تماشای صحنه های خشن، قشر اوربیتوفرانتال مغز افراد پرخاشگر فعالیت کمتری نسبت به همین قشر از مغز افراد غیرپرخاشگر داشت. این بخش از مغز، در تصمیم گیری های هیجانی خودکنترلی نقش دارد.

منبع:ماهنامه مطب

رنگ‌هایی که شما را شاد و سرزنده می‌کنند

آیا تغییر ساده‌ای در سایه رنگ ‌ها می‌تواند به سلامت شما کمک کنند؟ بر اساس فنونی با سابقه‌ای قدیمی که درمجموع رنگ‌درمانی نامیده می‌شوند، رنگ می‌تواند واقعاً خلق‌وخوی شما را بهبود بخشد و تأثیرات بیشتری هم داشته باشد.
رنگ‌درمانی که به آن کروموتراپی هم می‌گویند، به شیوه استفاده از رنگ و نور برای برقراری تعادل، آرامش ذهنی و بهبود سلامت اشاره دارد.
الین- ماری آستن- شارپ یک رنگ‌درمانگر یا کروموتراپیست تاییدشده دراین‌باره می‌گوید: «رنگ‌درمانی یک شیوه مهم درمانی جایگزین است، زیرا به‌آسانی در دسترس و تأثیربخش است.» قرار دادن بیماران در معرض رنگ‌های گوناگون از طریق نور برای درمان مشکلات روان‌شناختی و فیزیولوژیکی در فرهنگ‌های باستانی در مناطقی مانند چین، هند و مصر ریشه دارد که در آن‌ها بیماران را در سولاریوم‌هایی با شیشه‌هایی با رنگ‌های گوناگون می‌نشاندند.
نور خورشید از میان شیشه‌ها می‌گذشت و بیماران را غرق رنگ‌هایی می‌کرد که به علت منافع درمانی فردی انتخاب شده بودند. نظام باستانی پزشکی آیوورودیک در هند که رویکردی کل‌گرا به مراقبت از بدن (ذهن، جسم و روحیه دارد) نیز به استفاده از رنگ‌های برای درمان بیماری‌های گوناگون بر اساس این اعتقاد که رنگ‌های متفاوت نیروهای شفادهندگی متفاوت دارند می‌پردازد.
این نظام پزشکی خواص را به‌طورمعمول به رنگ‌های رنگین‌کمان نسبت می‌دهد:
v قرمز: انرژی می‌دهد، نیرو را بالا می‌برد، گردش خون را تحریک می‌کند.
v آبی: تسکین می‌بخشد، باعث آرامش و آسودگی می‌شود، تفکر منطقی را برمی‌انگیزد.
v زرد: انگیزه ایجاد می‌کند، وضوح ذهنی و توانایی ارتباط گرفتن را ارتقا می‌دهد.
v سبز: سرزندگی و هماهنگی را تشدید می‌کنند و اثری پایدارکننده دارد.
v نارنجی: بی‌باکی، شورونشاط و هوش را تقویت می‌کند.
v بنفش/ارغوانی: به تقویت اعتمادبه‌نفس و الهام‌بخشی یا درون‌انگیزی کمک کرده و دستگاه عصبی را متعادل می‌کند.
v سفید: همه رنگ‌ها را در خود دارد؛ برای شفابخشی و هشیاری معنوی خوب است.

بنفش به تقویت اعتمادبه‌نفس و الهام‌بخشی یا درون‌انگیزی کمک میکند

امروزه رنگ‌درمانگرها از وسایل کاربردی مانند روسری‌ها و بطری‌های شیشه‌ای رنگی گرفته تا جواهرات رنگی، نوردهی ملایم و حتی غذاهای رنگارنگ برای درمان افسردگی، اضطراب و حتی کاهش عوارض ناشی از سکته مغزی استفاده می‌کنند.
آستن شارپ می‌گوید: «آبی رنگی آرام‌بخش و رنگی ایده‌آل برای اضطراب است. سبز ما را متعادل می‌کند و باعث تجدیدقوای بدنمان می‌شود. رنگ زرد به هشیار و مطمئن باقی ماندن ما کمک می‌کند. قرمز انرژی ما را تقویت می‌کند. افرادی که دچار افسردگی هستند با رنگ‌های زرد خوش‌بین‌تر و با رنگ نارنجی صمیمی‌تر می‌شوند. صورتی بیانگر عشق به خود است که به نظر من همه ما برای شفا یافتن واقعی به آن نیاز داریم.»
به گفته او، اغلب ما متوجه نیستیم که درواقع در طول زندگی‌هایمان در حال استفاده از رنگ‌درمانی بوده‌ایم. همه انتخاب رنگ‌ها، چه درباره لباس و مبلمان باشد و چه درباره غذا و مسواک باعث می‌شوند، ما احساس بهتری بکنیم. او می‌گوید:‌ «حتی هنگامی‌که مطلقاً هیچ‌ چیز رنگارنگی در محیط شما وجود ندارد، می‌توانید از ذهنتان استفاده کنید و عامدانه رنگ‌هایی را می‌خواهید تصور کنید و به‌اصطلاح «رنگ را به آنجایی که می‌خواهید بهبود یابد بدمید.» این به‌اصطلاح دمیدن رنگ را می‌توانید در هر جایی تمرین کنید.»
گرچه این کار بسیار ساده به نظر می‌رسد، اما آیا شاهدی وجود دارد که واقعاً رنگ‌درمانی مؤثر است؟
لسلی هرینگتون، رئیس شرکت ال‌چ کالر، یک شرکت مشاوره رنگ، دراین‌باره می‌گوید: «فرصت واقعی که رنگ در اختیار شما می‌گذرد این است که خصوصیات عاطفی یا رفتاری را که در پی آن هستید با رنگ مناسبی (از دیدگاه خودتان) پیوند دهید.»
هرینگتون که راهبردهای کاربرد رنگ را برای شرکت‌ها در سراسر دنیا ارائه می‌دهد، توضیح داد که تجربه انسان‌ها با رنگ از طریق رشته‌ای از به‌اصطلاح فیلترها صورت می‌گیرد. ازجمله این فیلترها واکنش‌های ذاتی یا فیزیولوژیک به رنگ‌ها است، اما تداعی‌های آموخته‌شده با رنگ‌ها بر اساس فرهنگ‌ها و تجربیات افراد هم در این مورد مؤثر است. بنابراین رابطه با رنگ‌ها در سطح فردی می‌تواند بسیار پیچیده باشد.
هرینگتون می‌گوید مجموعه فزاینده‌ای پژوهش‌ها بیانگر آن است که رنگی‌هایی معین به‌طوری یکنواخت و به شیوه‌ای قابل پیش‌بینی تأثیراتی بر رفتار می‌گذراند، برای مثال رنگ قرمز و نارنجی باعث تحریک شدن و نیرو بخشیدن می‌شوند درحالی‌که رنگ آبی و سبز آرام‌بخش هستند. برخی از رنگ‌ها مانند زرد درواقع می‌توانند خلق‌وخو را بالا ببرند، اما پردازش آن‌ها انرژی بیشتری می‌گیرد و ممکن است لازم باشد که با «دوزهای کم» دریافت شوند. بنابراین در فضای کاری ممکن است مفید باشد که از رنگ آبی و سبز استفاده کنیم تا بالاترین میزان تمرکز و توجه در افراد ایجاد شود قرمز و نارنجی برای مشکل‌گشایی گروهی (brainstorming) و تسهیل ارتباط اجتماعی مفید است و رنگ زرد باعث تقویت تفکر عقلانی و نوآوری می‌شود.
البته هرینگتون می‌گوید، کل محیط کار نیاز به بررسی دارد. پنجره‌ها و نور طبیعی، صدا و مبلمان، همه از عواملی هستند که در پیامدها تأثیر می‌گذارند.»
منبع: سلامت نیوز

کروم تا چند ماه دیگر پشتیبانی‌اش از ویندوز XP و ویستا را قطع خواهد کرد

اگر ویندوز XP یا ویستا دارید، بهتر است یک نکته را در نظر بگیرید: از فروردین سال آینده دیگر نمی‌توانید مروگر کروم خود را بروزرسانی کنید. گوگل گفته است که از آوریل سال 2016 میلادی، دیگر نسخه‌ی جدیدی از کروم را برای ویستا و XP عرضه نخواهد کرد.

 

مایکروسافت پشتیبانی از ویندوز XP را در آوریل سال 2014 میلادی قطع کرد. یعنی گوگل دو سالی هم به کسانی که از ویندوز XP می‌کرده‌اند زمان داده است. فقط هم ویندوز نیست، نسخه‌های قدیمی مک هم دیگر از سوی گوگل پشتیبانی نخواهند شد. اگر مک دارید و نسخه‌ی سیستم عامل مک شما قدیمی‌تر از 10.8 (Mountain Lion) است، باید به فکر بروزرسانی آن باشید.

البته اگر از ویندوزهای XP یا OSXهای قدیمی استفاده می‌کنید، بهتر است که سیستم‌های عامل خود را ارتقا دهید. کروم به کنار،‌ بسیاری از نرم‌افزارها دیگر برای سیستم‌های عامل قدیمی بروزرسانی نمی‌شوند. برای مثال مدت‌ها است که دیگر انویدیا درایور کارت گرافیک برای XP عرضه نمی‌کند و پشتیبانی iTunes هم از این سیستم عامل تمام شده است.

اگر مک دارید، ارتقای سیستم عامل‌تان رایگان است. با این حال، اگر کامپیوترتان ویندوز XP دارد، احتمالا برای بروزرسانی به ویندوزهای جدیدتر باید دستی به سر و روی سخت‌افزارتان هم بکشید.

با تمام این اوصاف، اگر قصد ندارید دست به سیستم عامل‌تان بزنید (مثلا آرشیو بزرگی از بازی‌های قدیمی دارید که روی ویندوزهای پس از XP اجرا نمی‌شوند)، پیشنهاد می‌کنیم به فایرفاکس کوچ کنید که قرار نیست فعلا بروزرسانی‌های‌اش را برای سیستم‌های عامل قدیمی قطع کند.

دیجی کالا

ویندوز ۱۰، ویندوز پیش‌فرض تمام کامپیوترها از سال آینده

اگر قصد خرید یک کامپیوتر جدید را دارید، اما از ویندوز ۱۰ خوش‌تان نمی‌آید، بهتر است حداکثر تا یک سال دیگر برای خرید کامپیوتر جدیدتان اقدام کنید. مایکروسافت گفته است از ۳۱ اکتبر سال ۲۰۱۶ (۱۰‌ آبان ۱۳۹۵) شرکت‌ها دیگر حق ندارند کامپیوترهای‌شان را با ویندوز ۷ یا ویندوز ۸٫۱ عرضه کنند.

ویندوزهای ۷ و ۸ به ترتیب تا پایان سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳، بروزرسان‌های امنیتی را دریافت خواهند کرد.

مایکروسافت این قانون را اخیرا اعلام کرده است. در قانون جدید مایکروسافت هم‌چنین آمده است که روز ۳۰ جوئن سال ۲۰۱۶ (۱۰ تیر ۱۳۹۵)، تاریخ پایان عرضه‌ی کامپیوترها با ویندوز ۸ خواهد بود. البته ممکن است پس از این دو تاریخ هم کامپیوترهایی را با ویندوز ۷ و ۸ برای خرید پیدا کنید، اما این‌ها تولیدات قبل از این تاریخ هستند. یعنی از این دو تاریخ به بعد، شرکت‌ها نباید کامپیوترهای‌شان را بدون ویندوز ۱۰ عرضه کنند.

‌

‌

البته اگر از کاربران ویندوز ۷ و ۸ هستید، نگران چیزی نباشید. تاریخ پایان پشتیبانی از این دو ویندوز به ترتیب ۱۴ ژانویه سال ۲۰۲۰ و ۱۰ ژانویه سال ۲۰۲۳ اعلام شده است. یعنی ویندوزهای ۷ و ۸ تا پایان این دو تاریخ، بروزرسان‌های امنیتی را دریافت خواهند کرد.

یکی از دلایلی که شاید نخواهید به ویندوز ۱۰ بروزرسانی کنید، پشتیبانی نکردن این ویندوز از برخی نرم‌افزارها یا سخت‌افزارها است.

دیجی کالا

تصاویری از جاده ییلاق خطبه سرای تالش

تصاویری از جاده ییلاق خطبه سرای تالش از توابع استان گیلان،تقدیم به شما بزرگواران؛
تمامی تصاویر از اینجانب امین جوانمرد می باشد.جهت قرار دادن این تصاویر در وبلاگ خود،حتماً منبع را ذکر فرمایید.
[gallery type="square" size="large" ids="2565,2566,2567,2568,2569,2570,2571,2572,2573,2574,2575,2576,2577,2578,2579,2580,2581,2582"]

ننگ به نیرنگ تو(آمریکا)

برخورد سخت و خشن