ارزشیابی، بعد اصلی در تعیین کارآمدی تدریس و میزان یادگیری دانش آموز می باشد. ارزشیابی است که به ما می گوید کدام مرحله از تدریس نیازمند تصحیح و کدام مرحله نیازمند اجرا می باشد. ارزشیابی از عملکرد دانش آموز یا به اصطلاح ارزشیابی از میزان تسلط دانش آموز به یادگیری محتوای جدید باید با ویژگی های روانی ، عاطفی، ساخت شناختی دانش آموز هماهنگ باشد. ابتدا باید تعیین کنیم که دانش آموز ما در چه سنی قرار دارد و چه محتوایی را می خواهد یاد بگیرد.

ارزشیابی کمی که همگام با بنیان رفتارگرایی بر سیستم تعلیم و تربیت ایران تسلط داشت آرام آرام از حالت تسلط خارج می شود. شاید بتوان گفت در آینده ای نه چندان دور ارزشیابی کمی تماماً از سیستم تعلیم و تربیت ایران رخت بندد و همپای آن، نظام معلم سالاری از کلاس درس که برگرفته از اصول رفتارگراییست حذف شود.ما به دنبال ارزشیابی هستیم که:

1- مخاطب سنج خوبی باشد.

2- مبتنی بر ویژگی های دانش آموز باشد.

3-دانش آموز از اجرای آن احساس آرامش کند.

4- ابزارهای آن متنوع و گوناگون باشد.

5-در موقعیت های مختلف بتواند یادگیری دانش آموز را بسنجد.

6- مبتنی بر عملکرد دانش آموز باشد.

7-با زندگی روزمره مردم تعامل خوبی داشته باشد.

به نظر می رسد ارزشیابی که بتواند تا حدودی این ویژگی های مذکور را داشته باشد، ارزشیابی کیفی - توصیفی است که چند سالی به صورت آزمایشی اجرا گردید و البته به دلیل آشنایی اندک با دانش و مبانی آن توسط همکاران، مشکلاتی در اجرا رخ داد اما مزایا و پیامدهایی به دنبال داشت که این پیامدها از کتاب صفر تا بیست ارزشیابی برای یادگیری آقای قره داغی ذکر می گردد:

1- ایجاد نگرش مثبت به مدرسه

2-بهبود مهارتهای اجتماعی

3-بهبود نگرش در یادگیری دروس اساسی

4- تسهیل شرایط ارتقا و جلوگیری از تکرار نا معقول

5- تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان

6- تقویت خودباوری و اعتماد به نفس در معلمان برای پیگیری برنامه های تحولی

7- تولید ادبیات غنی در زمینه ارزشیابی تحصیلی

8- کاهش اضطراب نامطلوب ناشی از امتحانات مکرر و پایانی

همواره موفق و پاینده باشید.

امین جوانمرد

کيو آر کد مطلب جهت استفاده در اندرويد

دريافت برنامه هاي رمزينه خوان براي انواع سيستم عامل هاي تلفن همراه و تبلت