وبلاگ‌ها جای خود را به شبکه‌های اجتماعی داده‌اند؟

چند سال قبل،وقتی‌که صحبت از فضای مجازی می‌شد،ناخودآگاه،واژه سایت و وبلاگ در ذهن تداعی می‌گشت.می‌گفتند،کسی در فضای مجازی موفق است که وبلاگ هم داشته باشد.به‌جرأت می‌توانم بگویم،وبلاگ‌ها،تأثیرگذارترین عنصر بر روی فرهنگ‌ها هستند.وبلاگ،دفترچه یادداشتی بر خط است که وبلاگ نویس،این دفترچه یادداشت خود را در دید عموم قرار داده است تا هرکسی بخواهد،بتواند بخواند و نظر دهد . کامنت ها یا بخش نظرات،تنهاترین راه ارتباطی یک خواننده وبلاگ با نویسنده وبلاگ بود.آرام آرام،پای ایمیل هم به این راه ارتباطی باز شد و یاهومسنجر،وسیله  ارتباطی در فضای مجازی شد.
یاهومسنجر،به دلیل داشتن اتاق‌های چت که هیچ گونه نظارتی بر آن‌ها صورت نمی‌گرفت،با فرهنگ ایرانی-اسلامی سازگار نبود.خوشبختانه خود یاهو تصمیم گرفت تا این اتاق‌های چت را از روی مسنجر خود برای ایرانیان غیرفعال کند.فقط گفت و گوی خصوصی در یاهومسنجر باقی ماند که آن هم سختی‌های خودش را داشت.
در گذشته،شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر وب بودند و توسعه دهندگان این شبکه‌ها در حال تلاش برای سازگاری این شبکه‌های اجتماعی با دستگاه‌های مبتنی بر ویندوز بودند.این روزها،شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر گوشی‌ها و سیستم عامل‌هایی همچون اندروید هستند و یک کاربر با گوشی خود به راحتی می‌تواند در این شبکه‌های اجتماعی فعالیت نماید.
سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا باید وبلاگ‌ها را تعطیل کنیم و به فعالیت در این شبکه‌های اجتماعی روی آوریم؟
واقعیت این است که هنوز زیرساخت‌هایی جهت استفاده بهینه از شبکه‌های اجتماعی که مبتنی بر فرهنگ ایرانی-اسلامی باشد،در کشور مهیّا نیست.هنوز همه  افراد جامعه  ما به این شبکه‌های اجتماعی دسترسی ندارند و اکثر مخاطبان این شبکه‌های اجتماعی را نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند.محتوایی که شما در وبلاگ خود منتشر می‌کنید،در واقع بر روی شبکه جهانی اینترنت،منتشر کرده‌اید . همه  افراد از سراسر دنیا می‌توانند از طریق موتورهای جستجوگر،به محتوای وبلاگ شما دسترسی یابند. آیا شما از طریق گوگل می‌توانید به محتوای خود که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اید دسترسی یابید؟
شما وقتی می‌خواهید مقاله ای را پیدا کنید و یا محتوایی را در خصوص یک موضوع خاص،مطالعه کنید؛خودکار به موتورهای جستجوگر همانند گوگل رجوع می‌کنید یا به شبکه‌های اجتماعی؟خب مسلماً موتورهای جستجوگر؛
از این رو،هنوز هم وبلاگ‌ها به قوت خود باقی هستند و هیچ محیطی همانند یک وبلاگ،نمی‌تواند «شناخت و هیجانات»یک وبلاگ نویس را تخلیه کند.در وبلاگ خود راحت هستیم.می‌توانیم بنویسیم.می‌توانیم بخوانیم.می‌توانیم بازخورد بگیریم.وبلاگ برای بسیاری از وبلاگ نویسان یک دوست همیشگی است.دوستی که وقتی به اینترنت متصل می‌شوید،دوست دارید اولین صفحه ای که باز کنید،وبلاگتان باشد.

پس بیاییم در حفظ وبلاگ‌های خود کوشا باشیم  :)

مقدمه پروژه پایانی دوره تربیت معلم(کارنمای معلمی)

مقدمه
 یکی از مواردی که همواره مورد تأکید حوزه‌های مختلف روان‌شناسی و جامعه‌شناسی قرار می‌گیرد، بحث جامعه‌پذیری  یا اجتماعی شدن است. هجوم و نفوذ فرهنگ‌های مختلف غربی و شرقی به بدنه  فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی نیز از دغدغه‌های مهم مسئولان امر فرهنگ است. جامعه‌پذیری، فرآیندی است که بر اساس آن، فرد به اکتساب قوانین، رفتار و نظام باورها و بازخوردهای جامعه یا گروه مشخصی دست می‌یابد تا بتواند در درون آنجامعه زندگی کند.
 نظام آموزشی و یا سیستم تعلیم‌وتربیت رسمی در هر جامعه، مهم‌ترین نقش را در جامعه‌پذیری افراد دارد. معلّم همواره به‌عنوان یکی از عوامل مهم جامعه‌پذیری دانش‌آموزان است. معلّم به دلیل برخورد مستقیم با دانش‌آموزان، بانفوذ در تفکرات آنان، نقش تعیین‌کننده‌ای در این راستا دارد.
 با بررسی منابع قدیمی مربوط به نظام تعلیم‌وتربیت، درمی‌یابیم که در نظام‌ تعلیم‌وتربیت سنتی، معلّم فقط محتوا را انتقال می‌دهد و دانش‌آموزان نیز آن محتوا را حفظ می‌کنند. این نوع آموزش در بیشتر مواقع با تنبیه بدنی و همچنین خشونت همراه بوده است. استفاده از نظام پاداش و جزا که متأثر از رویکرد رفتارگرایی است، موجب شرطی‌سازی و یادگیری ناپایدار در دانش‌آموزان می‌شود. اما امروزه با گسترش بحث‌ها و تحقیقات در حوزه روان‌شناسی تربیتی، پیرامون تدریس فعال، رویکردها و نظریه‌های مختلف مطرح شده است.
 امروزه به‌جای این‌که کودک را مینیاتوری از دوران بزرگ‌سالی تصور کنیم، معتقدیم که کودک دارای ویژگی‌های عاطفی، شناختی و مهارت‌های خاص خود است که در حوزه‌های مختلف روان‌شناسی (رشد، تربیتی و...) موردبررسی قرار می‌گیرند.
 یکی از رویکردهای نوین در حوزه تعلیم‌وتربیت، رویکرد ساختن‌گرایی/سازنده‌گرایی است. طبق این رویکرد، معلّم، نقش راهنما و هدایتگر را داشته و دانش‌آموز را هدایت می‌کند تا خود به ساخت دانش و تجربیات خویش بپردازد. طبق این دیدگاه، معلّم تنها رهبر اصلی و اقتدارگرای کلاس نیست، بلکه دانش‌آموزان نیز در نوشتن برنامه‌ها به معلّم کمک می‌کنند و تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان موردتوجه قرار می‌گیرد.
 اگر نظام سنتی، ادامه می‌یافت، امروزه بین سیستم تعلیم‌وتربیت و نیازهای فراگیران و نیازهای جامعه یک شکاف جدی پدید می‌آمد. زیرا در نظام سنتی، معلّم به تفاوت‌های فردی فراگیران اهمیت نمی‌داد و دانش‌آموزان حق اظهارنظر و کسب تجارب از طریق آزمایش و به‌صورت عملی را نداشتند.
 هدف از این تحقیق، مطالعه نقش معلّم کارآمد به‌عنوان عنصر اصلی تحول ساز جامعه و ارائه راهکار به‌منظور بهسازی حرفه  معلّمی نگارنده در آینده است. به‌طورکلی، نگارنده چگونه می‌تواند هویت معلّمی خود را توانمند سازد تا پاسخگوی نیازهای حال و آینده  نظام تعلیم‌وتربیت در جامعه  دانایی محور گردد؟

چکیده پروژه پایانی دوره تربیت معلم(کارنمای معلمی)

چکیده
 برای انتقال فرهنگ و تربیت شهروند مطلوب در جهانی که مورد هجوم فرهنگ‌های مختلف قرارگرفته است، به نظر می‌رسد نقش نظام تعلیم‌وتربیت به‌عنوان نهاد آموزشی و پرورشی و نقش معلّم به‌عنوان عنصر اصلی و کلید تحول فرهنگی و آموزشی، بیش‌ازپیش اهمیت می‌یابد. در منابع قدیمی مربوط به نظام تعلیم‌وتربیت، نقش معلّم تنها به انتقال صرف محتوا محدود شده بود و فراگیران نیز تنها در حیطه  حفظیات متون درسی فعالیت می‌کردند و عملاً یادگیری مادام‌العمر شکل نمی‌گرفت درحالی‌که در تحقیقات نوین، تدریسی را می‌توان اثربخش نامید که مبتنی بر نظریه‌های جدید روان‌شناسی تربیتی، بخصوص نظریه ساختن‌گرایی باشد.
 هدف از این تحقیق، مطالعه نقش معلّم کارآمد به‌عنوان عنصر اصلی تحول ساز جامعه و ارائه راهکار به‌منظور بهسازی حرفه  معلّمی نگارنده در آینده است. به‌طورکلی، نگارنده چگونه می‌تواند هویت معلّمی خود را توانمند سازد تا پاسخگوی نیازهای حال و آینده  نظام تعلیم‌وتربیت در جامعه  دانایی محور گردد؟
 در این نوشتار، پس از مطالعه  منابع مختلف نوشتاری اعم از کتب و مقالات و استفاده از آن‌ها به شیوه  اسنادی و کتابخانه‌ای، به این نتیجه‌گیری کلی رسیدیم که یک معلّم برای بهسازی محیط آموزشی خود و مدیریت کارآمد کلاس درس، باید به آخرین یافته‌های روان‌شناسی تربیتی و روش‌های تدریس اثربخش، مجهز گردد.

واژگان کلیدی
معلّم کارآمد، نظام تعلیم‌وتربیت، تدریس اثربخش، ساختن‌گرایی