کارنمای معلمی من

به منظور بهره مندی همکاران گرانقدر، کارنمای معلمی خود را که حاصل چهارسال تجارب زیسته من در دانشگاه فرهنگیان می باشد، در وبلاگی گردآوری کرده ام تا دوستان بتوانند به راحتی به محتوا دسترسی یابند.

آدرس وبلاگ:

http://newteacher.blog.ir

نقد مسابقه وبلاگ نویسی جشنواره‌های فرهنگی دانشگاه فرهنگیان

یکی از بخش‌های جشنواره‌های فرهنگی دانشگاه فرهنگیان که هر ساله برگزار می‌گردد، بخش وبلاگ نویسی می‌باشد. وبلاگ نویسی رویکردی نو اما کارآمد برای ارتباط یک دانشجومعلم با اندیشه‌های افراد از طریق پتانسیل فضای مجازی است. یک دانشجومعلم می‌تواند به کمک یک وبلاگ به راحتی با افراد مختلف ارتباط برقرار کرده و یادداشت‌های خود را نیز در وبلاگ درج نماید.
وبلاگ نویسی همانند سایر بخش‌های جشنواره دارای متدها و فرم خاص جهت تشریح و داوری می‌باشد که همواره در جشنواره‌های مختلف مورد توجه بوده است و اگر خارج از فرم و متدها باشد به نظر می‌رسد داوری از حالت اصلی خود خارج شده و مسیر فرعی را در پیش گیرد. فرم داوری وبلاگ از دو بخش محتوایی و گرافیکی تشکیل شده است. 30 امتیاز مربوط به بخش گرافیک و 70 امتیاز مربوط به بخش محتوا است. همان‌طور که می‌دانید، همواره کیفیت بهتر از کمیت است و درون‌مایه بهتر از ظاهر می‌باشد. یک وبلاگ ممکن است از نظر گرافیک و پوسته ظاهری چندان زیبا نباشد اما محتوا و درون‌مایه‌ی آن بسیار غنی و کارآمد باشد. آن‌طور که شنیده می‌شود جشنواره فرهنگی دانشگاه فرهنگیان امسال در آذربایجان شرقی برگزار شده است. بسیاری از وبلاگ نویسانی که در این جشنواره شرکت کرده بودند بنده را می‌شناسند و پیام‌ها و نظرات خودشان را در خصوص کیفیت برگزاری مسابقه برای من ارسال کرده‌اند. جالب است که بسیاری از این افراد از این دوره مسابقات بسیار ناراضی بودند. ظاهراً داوران این دوره به جای توجه به محتوا و کیفیت وبلاگ به ظاهر و قالب وبلاگ بیش‌ازحد توجه کرده‌اند. ما هیچ‌وقت قالب را کم‌اهمیت نمی‌دانیم اما هرچقدر هم مهم باشد، بازهم ارزش محتوای وبلاگ بر پوسته و نمای ظاهری وبلاگ پیشی می‌گیرد. زیرا ما به خاطر محتوای مناسب به وبلاگ سر می‌زنیم نه به خاطر قالب.
یک داور مسابقه وبلاگ نویسی باید به فرم ارزیابی وبلاگ کاملاً مسلط باشد؛ زیرا وبلاگ نویسان حرفه‌ای با توجه به فرم ارزشیابی وبلاگ به ایجاد و مدیریت وبلاگ می‌پردازند. یک داور مسابقه وبلاگ نویسی باید بداند که محتوا 70 درصد امتیازات را به خود اختصاص می‌دهد و باید به درون‌مایه‌ی وبلاگ، بیشتر توجه کرد. همچنین نکته‌ای که باید مدنظر قرار دهیم این است که وبلاگ‌ها باید حداقل بیش از 5 ماه پردازش شده تا بعد از آن به مرحله‌ی داوری وارد شوند نه اینکه در همان روز مسابقه از افراد بخواهیم که وبلاگ طراحی کنند؛ در این صورت وبلاگ از مسیر اصلی خود دور خواهد شد. یک وبلاگ وجه تمایزش با سایت در این است که محتوای وبلاگ از برداشت‌های شخصی وبلاگ نویس نشأت می‌گیرد اما در یک سایت ممکن است محتوا از طریق کپی کردن محتوای دیگران، پربار شود.
در حالت کلی از جناب آقای میرمعینی به‌عنوان مسئول جشنواره‌های فرهنگی دانشگاه فرهنگیان و همه‌ی داوران محترم بخش وبلاگ نویسی تقاضا دارم مسابقه وبلاگ نویسی را بر اساس فرم ارزیابی آن موردبررسی قرار دهند تا حق کسی مورد ستم قرار نگیرد.
موفقیت دوستان را آرزومندم
امین جوانمرد

---

مطالب مرتبط:

تشریح متدهای مختلف فرم ارزیابی وبلاگ جهت آمادگی برای مسابقه وبلاگ نویسی

فرم داوری مسابقه وبلاگ نویسی و نحوه ی ارزیابی وبلاگ ها

ترجمه کتاب تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی

مترجمان:

سیدمحمد خاتم نژاد - امین جوانمرد

به زودی چاپ می شود.

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد/نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عـــالـــم از ناله عــــشـــاق مبادا خالی/که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

حافظ-غزل شماره 123

چه چیزهایی یک آموزگار خوب را به وجود می‌آورند؟

وقتی حوزه‌های مختلف روان‌شناسی و همچنین متون مربوط به علوم تربیتی را مطالعه می‌کنیم، به بحثی می‌رسیم با این مضمون: «تدریس علم است یا هنر؟» چنین بحث‌هایی در مبانی علوم تربیتی و روان‌شناسی تربیتی به‌مراتب مشاهده می‌شود. اما حقیقتاً پاسخ این پرسش چیست؟ اگر تدریس را فقط هنر بدانیم، پس آموزگاران خوب، همواره به‌صورت یک آموزگار از مادر متولد می‌شوند؟ و اگر تدریس را تنها علم بدانیم، پس تفاوت بین آموزگاران در چیست؟ چرا یک عده از آموزگاران به‌راحتی می‌توانند با دانش آموزان خود ارتباط برقرار سازند و عده‌ای دیگر نمی‌توانند تدریس اثربخش داشته باشند؟ اگر تفاوت بین این آموزگاران در سواد و آگاهی از موضوعات درسی است، باز هم در تدریس آموزگارانی که ازلحاظ سواد و آگاهی باهم برابر هستند، تفاوت‌هایی مشاهده می‌شود. به‌راستی پاسخ این پرسش چیست؟
انگیزه درونی، همواره عاملی برای به حرکت درآوردن انسان است. علاقه و میل به تدریس همواره در ایجاد یک تدریس خوب، نقش اساسی داشته است. در کنار این علاقه و انگیزه درونی، آگاهی از محتوای درسی و یادگیری راهبردهای تدریس اثربخش، باعث می‌شود تا تدریسی خوب به بار آید. پس در پاسخ به این پرسش که تدریس علم است یا هنر؟ خواهم گفت تدریس هم علم است و هم هنر. یعنی در یک تدریس، هم علاقه و میل باطنی برای تدریس نیاز است و هم آگاهی از راهبردها و منابع علمی تدریس؛
چگونه می‌توانیم یک آموزگار خوبی باشیم؟
آموزگار خوب شدن نیازمند مهارت‌هایی است. این مهارت‌ها عبارت‌اند از:

آگاهی از موضوعات درسی:
اولین شرط یک تدریس خوب این است که آموزگار به محتوای درسی تسلط داشته باشد. وقتی‌که موضوعات درسی اطلاعاتی نداشته باشم، چگونه می‌توانم محتوا را به دانش آموزان انتقال دهم؟ یک آموزگار خوب، قبل از ورود به کلاس درس، محتوای درسی را به‌خوبی بررسی کرده و در خصوص مهارت‌های حل مسئله، به تفکر می‌پردازد.

تسلط داشتن بر مهارت‌های تدریس:
اگر یک آموزگار به محتوای درسی تسلط پیدا کرده باشد، می‌تواند تدریس خوبی را رقم زند؟ شما همیشه معلمانی داشته‌اید که باآنکه تحصیلات خود را از دانشگاه‌های معتبر و سراسری سپری کرده بودند اما نمی‌توانستند محتوا را به شما منتقل کنند. پس در کنار آگاهی و آشنایی با محتوای درسی، باید به مهارت‌های تدریس و شیوه‌های انتقال مؤثر محتوا آگاهی داشت. اسلاوین در تأیید این سخن می‌نویسد: «آموزش به این سادگی نیست که یک نفر با دانش بیشتر، این دانش را به دیگری منتقل کند. اگر بازگویی «آموزش» بود، در این صورت، وجود کتاب روان‌شناسی تربیتی و نظریه‌های تدریس، غیرضروری خواهد بود. در عوض، آموزش مؤثر استفاده از چندین راهبرد را می‌طلبند».

آگاهی از ویژگی‌های یادگیرندگان:
 باید در دانش آموزان خود، انگیزه‌ای ایجاد کنیم که بتواند مطالب را به‌راحتی یاد بگیرد و در یادگیری محتوا، از خود علاقه نشان دهد. اگر از ویژگی‌ها و نیازهای دانش آموزان اطلاعاتی نداشته باشیم، نمی‌توانیم تدریس خوبی را رقم زنیم.
اسلاوین در کتاب روان‌شناسی تربیتی خود، مراحلی را برای تدریس اثربخش در نظر گرفته است که صورت تصویر زیر، تقدیم می‌گردد:

دانش آموزانم قرار نیست شبیه به من فکر کنند

افراد زیادی را در حوزه روان‌شناسی و علوم تربیتی می‌شناسم که مکاتب مربوط به نظام تعلیم و تربیت من‌جمله رفتارگرایی، ساختن گرایی، پردازش اطلاعات، یادگیری اجتماعی و... را مورد نقد و واکاوی قرار می‌دهند، اما کمتر کسی را دیده‌ام که بگوید چگونه می‌توانم از این نظریه در کلاس درس خود استفاده کنم!
همیشه به این فکر هستم که وقتی به‌صورت تئوری این رویکردها را می‌خوانم، چگونه می‌توانم آن‌ها را کاربردی کنم. زیرا اگر رویکردها را کاربردی نکنم تا به‌صورت عملکردی در کلاس درس خود استفاده کنم، در این صورت یادگیری در من صورت نگرفته است. یادگیری را با عملکرد فرد می‌سنجند. عملکرد است که نشان می‌دهد یادگیری صورت گرفته است یا خیر. زیرا یادگیری تغییرات نسبتاً پایداری است در تفکر، اندیشه و مهارت عملی فرد؛
رویکردها همیشه هم بد نیستند. رفتارگرایی را می‌توان امروزه رو به‌سوی منسوخ شدن دانست اما نمی‌توان آن را نادیده گرفت. تعلیم و تربیت همگی ما متأثر از رویکرد رفتارگرایی بوده است. اما همیشه از نوع منفی آن! متصدیان سیستم تعلیم و تربیت ما همواره کوشیده‌اند تا نکات منفی رویکرد رفتارگرایی را عملی کنند. تنبیه‌های سخت بدنی، تکالیف مبتنی بر تکرارهای پی‌درپی (مشق)، کتاب‌های سفت‌وسخت!
هیچ‌گاه نباید به این بیندیشم که هر آنچه در ذهن دارم را به دانش‌آموزانم منتقل سازم. زیرا آن‌ها قرار نیست شبیه به من زندگی کنند. بلکه من باید زمینه را فراهم کنم تا آن‌ها بتوانند در آینده زندگی کنند. این مهم را خوب درک می‌کنم که زندگی در آینده با زندگی امروزی من متفاوت خواهد شد. دانش‌آموزانم باید قدرت استنباط و رویارویی با مسئله را درک کرده و به مهارت حل مسئله برسند.
آن‌ها در زندگی خود در آینده‌ای نزدیک، با هزاران مسئله روبه‌رو خواهند شد. از مسائل خانوادگی و شخصی بگیرید تا مسائل بین فردی و اجتماعی.
 

نظریه انتساب و نتایج عملکرد دانش آموزان

مدتی قبل وقتی که کتاب روان‌شناسی تربیتی اسلاوین را مطالعه می‌کردم در قسمت انگیزش، به نظریه انتساب برخورد کردم. وقتی موارد مربوط به این نظریه را مطالعه کردم، دریافتم که چقدر باید بر روی دیدگاه دانش‌آموزانم کار کنم تا بتوانم برخی از ذهنیت‌های آنان را تغییر دهم.
وقتی که دانش‌آموزان در درسی نمره بالا کسب می‌کنند و یا عملکرد رضایت‌بخشی از خود نشان می‌دهند، این پیشرفت و این موفقیت را حاصل توانایی ذاتی و هوش خود می‌دانند اما وقتی که در درسی عملکرد ضعیفی از خود نشان می‌دهند و یا نمی‌توانند در امتحانات آن درس موفق شوند، این شکست را از سخت بودن امتحان، نداشتن شانس و یا مشکل داشتن معلم با دانش آموزان، می‌دانند. حتی می گویند معلم ما چیزی درس نداده بود و ما چیزی نمی‌دانستیم.
به راستی، پذیرش علت شکست، چقدر می‌تواند مفید باشد؟
من به عنوان معلم سیستم تعلیم و تربیت در جامعه دانایی محور که هر سوی آن را علم و دانایی فراگرفته است، باید شرایطی را برای دانش آموزان فراهم کنم که آن‌ها علت موفقیت و علت شکست خود را حاصل «تلاش خود» بدانند تا اینکه با «شانس و سخت بودن امتحان» دلیل تراشی کنند؛
همواره عامل موفقیت و شکست انسان، تلاش انسان است. وقتی که انسان در یک زمینه تلاش می‌کند، به نتیجه مطلوبی دست می‌یابد اما وقتی تلاش نمی‌کند و با شکست مواجه می‌شود، باید قبول کند که این شکست به دلیل تلاش نکردن اوست نه شانس!
البته انگیزه نیز در پیشرفت و تلاش، نقش راهبردی و تعیین کننده ای دارد که در پست‌های بعدی به شرح موارد مربوط به انگیزه خواهیم پرداخت.

امین جوانمرد
26 تیرماه 1395

عیدفطر مبارک باد

خوش بر کسی که سفره نشین خدا بود

از هرچه غیر خواسته ی او گر ، جدا بود

درب کلاس درس خدا چون گشوده شد

خوش بر مطلبی که قبول انتها بود

عیدفطر و جشن طاعت بر شما  ره یافته به ضیافت الهی فرخنده باد