سند 2030 چیست؟

سند 2030 یونسکو در سال 2015 میلادی با عنوان پوشش سواد و افزایش کیفیت آموزش، با 17 هدف اصلی و 169 هدف ویژه در سازمان ملل به تصویب رسید و کشورهای عضو ملزم به رعایت آن شدند.
سال گذشته گفته شد که یونسکو تعهد گرفته است که سند 2030 در تمام کشورها اجرا شود. البته در کلام گفته شد که داوطلبانه انجام شده، ولی در عمل کاریزمای رسمی برای آن تعیین شد. در مصوبه هیئت وزیران در تاریخ 25 شهریور سال 95 آمده است:‌ به منظور هماهنگی و ارائه راهکار تحقق اهداف و تعهدات آموزش 2030 همسو با اهداف و تعهدات برنامه اهداف توسعه پایدار، کارگروه ملی آموزش 2030 با مسئولیت وزارت آموزش‌وپرورش بدون گسترش تشکیلات سازمانی و با استفاده از امکانات و ظرفیت‌های موجود در آن وزارتخانه با حضور نمایندگان دستگاه‌های زیر تشکیل می‌شود.
جریان پشت این تفکر برای فراهم کردن اجرای این «سند نفوذ آموزشی» ابتدا نشستی در تیر93 با حضور مشهورترین چهره‌های اقتصاد سرمایه‌داری داخلی و خارجی در دانشگاه شریف و دومین همایش را تحت عنوان «کنفرانس توسعه عدالت آموزشی» با حضور برخی مسئولان اجرایی کشور برگزار کرد.
کارشناسان پیش از این هشدار داده بودند که علی‌رغم اینکه در مواردی این سند با فرهنگ ملی و اسلامی اشتراکاتی دارد اما نقاط افتراق بسیار بیشتر است و تاثیرات خیلی قابل جبرانی بر جا خواهد گذاشت.
به عقیده کارشناسان در این سند هر نوع تربیت دینی، الهی، خلاف حقوق بشر است، ولی آموزش جنسی تحت عنوان بهداشت برای کودکان را جزو حقوق کودکی می‌دانند که حتی به بلوغ جنسی نرسیده است و عملا آموزش را ذیل یک ایدئولوژی دیگر قرار می‌دهند.
منتقدان اعلام کرده بودند که در این سند با عناوینی مانند محدودیت‌های خودسرانه، معلمان و والدین را زیر سوال می‌برند و دست والدین را از سر فرزند برمی‌دارند و آموزش مسائل جنسی به کودک را حق او می‌دانند، ولی آموزش تقوای جنسی و حیا به کودک را پایمال کردن حق او به حساب می‌آورند.
در این سند برخی موارد کلی مانند حمایت از تحصیل رایگان و یا افزایش کیفیت آموزش آمده است که این اهداف در سند تحول نظام آموزشی کشور که سندی بومی است هم ذکر شده است. اما در مقابل از برخی مفاهیم دینی و قرآنی آن هم  به بهانه های واهی مانند ترویج خشونت منع شده است.
این سند مهم بدون هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی قبلی و حتی بدون حضور نهادهای تصمیم‌گیر، سیاست‌گذار و قانون‌گذار از جمله شورای عالی انقلاب فرهنگی و چهره‌های علمی کشور و خبرنگاران رونمایی شد. حتی این سند مطابق قانون باید به اطلاع مجلس می رسید که این کار صورت نگرفت.
از دلایل توجیهی این سند استفاده از توانمندی‌های بین‌المللی بیان شده، در حالی که حقیقت امر این است که در پس قول و قرارهای داده شده، باید داده‌های اطلاعاتی آموزشی و پرورشی کشور را در اختیار خارجی‌ها بگذاریم، چنان که وزیر علوم تصریح کرده سالانه باید این اطلاعات ارسال شود.
متاسفانه علی‌رغم ادعای دفاع از حقوق شهروندی و رونمایی از سند آن، محرمانه‌سازی بسیاری از مسایل برای مردم و دور زدن نهادهای قانونی کشور و دادن تعهدات بین‌المللی مغایر با قوانین و ارزش‌های کشور جزو اتفاقاتی است که طی سال‌های گذشته شاهد آن بودیم. قطعاً این اقدامات ناشی از حساسیت و نگرانی از واکنش جامعه به ویژه جامعه علمی- آموزشی کشور بوده و به همین دلیل جریان پشت‌پرده آن تلاش دارد مسائل در سکوت برگزار شود.

منبع: کیهان

یادگیری از طریق بازی - بایدهایی پیرامون بازی های آموزشی

 بازی‌های آموزشی
بازی‌های آموزشی با نرم افزارهای موضوع خاص در اینکه آن‌ها معمولاً شامل چند گونه از بازی‌های تعاملی که با داستان و قوانین و غیره همراه شده‌اند تفاوت دارند. بازی‌های آموزشی به عنوان مثال اگر بخواهیم نام ببریم شامل: سازندهٔ مهارت حل مسئله و یا استراتژی و شبیه سازی ها می‌باشد. بازی‌ها باید برنامهٔ درسی را گسترش دهند و به منظور کمک به فراگیران در نیل به استانداردهای مناسب برای برنامه درسی استفاد شوند. (کبریتچی،2010).

معیارهای مورد ملاحظه:
ارتباط: دانش‌آموزان عاشق بازی کردن‌اند. ما به عنوان معلم باید اطمینان حاصل نماییم که بازی‌ها در حقیقت به محتوای آموزش ما مربوط هستند یا نه. آیا بازی محتوایی که شما در حال تدریس در کلاستان هستید را حمایت و پشتیبانی می‌کند؟ آیا مهارت‌های لازم برای بازی برای دانش‌آموزان و نتیجه‌های آموزشی مطلوب شما، مفید و سودمند است؟
آیا آن مناسب گروه سنی دانش‌آموزان است؟
بازخورد: هنگامی که دانش‌آموزان با بازی تعامل دارند آیا آنان بازخوردهای سازنده‌ای به منظور پیشرفت کردن در مهارت‌هایی که مطابق آموزش‌های شماست دریافت می‌کنند؟ بررسی نمایید که آیا نوع بازخوردی که بازی فراهم می‌آورد آموزشی است؟ آیا آن برای دانش‌آموزان که در بازی پیش می‌روند بازخورد فراهم می‌آورد؟ بازی‌هایی که بازخورد نحوهٔ مدیریت و تعامل و استفاده از موضوع‌های آموزشی داخل بازی را به طور هر چه مؤثرتر به فراگیر می‌دهند در مقایسه با آن‌هایی که به فراگیر دستورالعمل لازم برای نحوهٔ تعامل با محیط بازی را می‌دهند بیشتر منجر به نتایج آموزشی مطلوب‌تر می‌شوند. (شرادر و باستینز،2012، ص 209 – شارما و هانافین،2007).
درگیری: همانند سایر انواع نرم افزارها این بازی و اینکه دانش‌آموزان چگونه از آن استفاده خواهند کرد را در نظر بگیرید. آیا بازی درگیر کننده و مشغول کنندهٔ دانش‌آموزان هست و اینکه آیا آن موجبات جلب توجه دانش‌آموزان را فراهم می‌آورد؟
قابلیت استفاده: همانند سایر نرم افزارها در نظر بگیرید که آیا بازی برای استفاده و کنترل آسان است یا اینکه دانش‌آموزان باید رفتارهای خاصی را برای استفاده از امکانات درونی بازی یاد بگیرند؟ اگر بازی نیازمند آموزش است آیا بهره آموزشی بازی به زمان مورد نیاز برای آماده کردن آموزش‌های لازم غلبه و برتری دارد؟

منبع:

کتاب  تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی

نوشته ی دکتر رابینسون و دکتر رینهارت

مترجمان: سیدمحمد خاتم نژاد- امین جوانمرد

تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی

چاپ شدن کتاب تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی

کتاب  تفکر دیجیتال و آموزش مبتنی بر فناوری های موبایلی

نوشته ی دکتر رابینسون و دکتر رینهارت

مترجمان: سیدمحمد خاتم نژاد- امین جوانمرد

مقدمه کتاب:

    یک دستگاه موبایل هر شی و یا ابزاری اندازه دست و دستی است که امکان دسترسی به اینترنت را فراهم می‌سازد و اجازهٔ برقراری ارتباط و همکاری بین یک کاربر و دیگران را می‌دهد. آن‌ها دستگاه‌هایی هستندکه دائماً به اینترنت متصل‌اند. مثال‌های مشخص این دستگاه‌های موبایل شامل آی­پدها، اسمارت­فون (گوشی‌های هوشمند) و تبلت ها هستند. دسترسی به این دستگاه‌ها به طور چشمگیری رشد و افزایش پیدا کرده است و همچنین توانایی و قابلیت‌های این ابزارها و دستگاه‌های قابل حمل و موبایل نیز بهبود و افزایش یافته است.

   به عنوان مثال به گزارش خبرگزاری افق که توسط سهامی New Media Consortium حمایت می‌شود، بر طبق گزارش اخیری از تولید کنندهٔ موبایل Ericsson مطالعات نشان می‌دهد تا سال 2015، حدود 80% از دسترسی‌ها به اینترنت با استفاده از دستگاه‌های موبایل خواهد بود. این امر برای بحث آموزش موضوعی بسیار مهم است؛ زیرا که موبایل‌هایی که قابلیت اتصال به اینترنت دارند تا چند سال آینده تعدادشان از کامپیوترها افزون‌تر خواهد بود و این افزایش به طور خاص به علت پیشرفت‌های دستگاه‌های موبایل و فرصت‌هایی می‌باشد که این قبیل دستگاه‌ها در موضوع دستیابی به اطلاعات، همکاری با دیگران و ساخت اسناد و دیگر مواد لازم برای افراد و انتظارات حرفه‌ای آن­ها و مسئولیت‌های آنان فراهم می‌آورند. افزایش فراگیری و شیوع دستگاه‌های تلفن همراه، فضاهای آموزشی را از طرق مختلف به طور قابل ملاحظه‌ای تحت تأثیر قرار خواهد داد.

   معلّمان مانند طراحان آموزشی و راهنمایان و مشاوران، به طور مستقیم تحت تأثیر دستگاه‌های موبایل قرار خواهند گرفت در حالی که معلّمانی که تنها در زمینهٔ تخصصی خود ماهر و استاد هستند، معمولاً دانش و مهارت این را نخواهند داشت که تمرینات آموزشی مورد نیاز برای ترکیب دستگاه‌های موبایل  با فضاهای آموزشی ارائه دهند.

این ناکارآمدی به دلایلی از­جمله کمبود آموزش در این زمینه، آمادگی و تمرین برای اینکه چگونه این محتوای آموزشی را به قشر عظیم دانش‌آموزان انتقال دهیم اتفاق می افتد. ترکیب و الحاق کردن تمارین و تکالیف آموزشی که شامل تکنولوژی‌های موبایلی می‌شوند می‌تواند فرصت­های یادگیری تجربی و مشارکتی را برای دانش ­آموزان ایجاد کرده و ارتقا بخشد.

     سواد فنّاورانه و روان و مسلط بودن که به معنای آمادگی آموزگار برای تدریس تلقی می‌شود؛ و اینکه چگونه اصول و راهبردهای آموزشی و فنی با حوزه و محتوای آموزشی آموزگاران تلاقی و برخورد دارد و به یادگیری‌های دانش­آموزان ارتباط دارد جای نگرانی بسیاری است. چون که فرایند تدریس و یادگیری به دلایلی از­جمله انتظارات جامعه و لزوم تمرینات آماده سازی دانش‌آموزان برای ورود به دنیای واقعی، نیروی کار و رواج فناوری‌های اجتماعی، ماهیت پیچیده‌ای دارد.

   تدریس مؤثر کلاسی و تحقیق تأثیرگذار و مفید از دانش محتوای آموزشی و یا درک معلّمان از رشتهٔ مربوط آن‌ها که با درک و اطلاع از تئوری‌های آموزشی همراه است ریشه می‌گیرد. (پاولسون 2001). رابینسون (2012) می‌گوید: با اینکه دانش محتوای تعلیمی مورد کاوش قرار گرفته است، اطلاعات اندکی دربارهٔ سواد فنّاورانه و تسلطی که معلّمان نیاز دارند تا با موفقیت فرآیند یاددهی و یادگیری هدایت کنند وجود دارد (ص1242). امروزه قسمتی از آن چشم­انداز فنّاورانهٔ مذکور شامل آموزش به کمک فناوری‌های موبایلی رشد و توسعه یافته می‌باشد.

   استفادهٔ مفید و کارآمد از دستگاه‌های موبایل در محیط‌های یادگیری، زیرمجموعه‌ای از تئوری‌های آموزشی و مؤلفه‌ای بنادین از دانش محتوای آموزشی فنّاورانه است(میشرا و کوهلر 2006). دانش محتوای آموزشی فنّاورانه مستلزم این است که آموزگاران فهم و درک بیشتر و افزون‌تری نسبت به پیچیدگی تدریس و محیط‌های یاگیری مخصوصاً با توجه به بحث ورود تکنولوژی به این محیط‌ها داشته باشند. به طور کلّی؛ میشرا و کوهلر بحث و استدلال می‌کنند که محتوا، آموزش و تکنولوژی (ص 1017) نشانگر سه عامل پیچیدهٔ فعلی حاضر در محیط‌های آموزشی هستند که نیاز به تفکر دقیق و طرح ریزی در زمان طراحی محیط‌های آموزشی، نتایج و فعالیت‌ها دارند. دانش محتوای آموزشی فنّاورانه در نگاه به دورهٔ آموزشی از پیش دبستانی تا پایان دبیرستان در اینکه این دوره‌ها باید برنامهٔ درسی فنّاورانهٔ و سیستم‌های مختلف ارائه و ارسال بازخورد­ها و تکالیف دانش­آموزی داشته باشند و نیز گردش‌ها و عملیات‌های سازمانی، مشروط بر استفاده از فناوری‌های مختلف و دانش­آموزان صاحب دستگاه‌های موبایل که بر این فضای­های آموزشی پیچیده تأثیر دارند، اهمیت افزون‌تری می‌یابد.

   پیامد­های دیگری که با رواج دستگاه‌های موبایل به­وجود آمده‌اند مربوط به انتظارات افراد (والدین دانش‌آموزان و مربیان) دربارهٔ قادر بودن برای کار و یادگیری در هر زمان و مکانی که کاربر انتخاب کند می‌باشد (جانسون 2011). با این وجود، دستگاه‌های موبایل چگونه می‌تواند در محیط‌های آموزشی استفاده شود تا فرصت‌های یادگیری معنی­داری ایجاد کند و دانش­آموزان را برای یادگیری و کار با دستگاه‌های موبایل در این دنیای به­سرعت در حال تغییر که تکنولوژی را ارج می‌نهند و آن را با اکثر تعاملات و عملکردهای روزانه‌­شان بکار می‌بندند آماده کند؟

     چگونه آموزگاران می‌توانند فضاهای آموزشی تجربی موبایلی ایجاد کنند که دانش­آموزان را با محتوای دوره درگیر کنند و مهارت‌های سطح بالای تفکر و اندیشه­ورزی در آن‌ها ایجاد کنند؟ چگونه دستگاه‌های موبایل می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند تا امکان دسترسی به اطلاعات و محتوای مربوط آموزشی را فراهم آورده و در ایجاد محیط‌های یادگیری مشارکتی برای گروه‌ها و فعالیت‌های گروه‌های کوچک دو نفری مورد استفاده قرار گیرند و برای ساخت تکالیف و پروژه‌های یادگیری برای ارزیابی و سنجش یادگیری دانش­آموزان در زمینه‌های فردی و گروهی و گروه‌های دو نفری بکار بسته شوند؟ و با وجود سرعت بالای پیشرفت فناوری‌های موبایلی و نرم افزارهای آن، معلّمان چه تکالیفی را برای برتری یافتن و پیشی گرفتن بر این تغییرات باید اتخاذ کرده و استفاده کنند؟

    کتاب پیش رو این سؤالات و همچنین هدف استفاده از دستگاه‌های موبایل در محیط‌های یادگیری با وجود ورود و ترکیب آن‌ها به برنامه درسی که منجر به تشکیل چارجوبی برای شناساندن زمان و مکان صحیح دسترسی به این فناوری شده است و هدف آن نیز افزایش یادگیری دانش­آموزان است را کاوش می‌کند. به طور ویژه این نوشتار موارد استفاده و کاربست فناوری‌های موبایلی، پیامدها و موقعیت‌های آموزشی که یادگیری دانش­آموزان را در محیط‌های مختلف آموزشی افزایش می‌دهد را شناسایی کرده و با ارزیابی اینکه دستگاه‌های موبایل و برنامه‌های آن چگونه می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند تا:

• محیط‌های یادگیری را از لحاط آموزشی تغییر دهند؛
• به محتوای دوره و اطلاعات و وب­سایت­های تعاملی مربوطه دسترسی ایجاد کنند؛
• دانش ­آموزان را قادر سازد تا ارائه‌ها و پروژه‌های یادگیری متنوعی که نشانگر نتایج و بازخورد یادگیری‌شان است را بسازند؛
• دانش­ آموزان را توسط مشارکت دو نفری و گروهی با محتوای دوره درگیر کند.
• دانش ­آموزان را برای جهانی که خواستار تفکر نقادانه و سواد و مهارت رسانه‌ای و دیجیتالی می‌باشد آماده کند.
• ملاحظات راجع به دستگاه‌های موبایل و راهبردهایی را که در طراحی آموزشی و ایجاد نتایج و بروندادهای آموزشی به منظور ارزشیابی به کمک معلّمان می‌آیند را برایشان فراهم نمایند.

نقد و بررسی یک فیلم در خصوص نظام آموزشی جهانی

 

 

 

 

برداشت و بررسی اینجانب از این فیلم بدین شرح است:

 

با سلام و عرض ادب؛
در خصوص نقد و بررسی این فیلم، بهتر است نکاتی را بیان کنم:
این فیلم یک واقعیت و البته یک حقیقت نظام تعلیم و تربیت جهانی را نشان می دهد. زیرا بین نظریات روان شناسی با نظام عملکردی دانش آموزان تفاوت معناداری مشاهده می شود. خلاقیت انسان زمانی پرورش می یابد که شرایط و زمینه مربوط به این خلاقیت فراهم شود.
اینکه ماهی نمی تواند هیچ وقت از درخت بالا رود یک واقعیت محض است و انسان هم چنین است. تا کی می خواهیم تفاوت های فردی دانش آموزان را نادیده بگیریم و یکسری حقایق علمی طبقه بندی شده در قالب کتاب های گوناگون را به دانش آموزان بدهیم بدون اینکه بفهممیم آیا آنها علاقه ای به خواندن این کتاب ها دارند؟ آیا آنها ساخت ذهنی خوبی برای یادگیری این محتوا دارند؟ با این حال با توجه به همین محتوای کتاب ها میزان موفقیت دانش آموزان در رسیدن به اهداف را ارزشیابی می کنیم  بدون اینکه بفهمیم آیا یادگیری صورت گرفته است؟! طرح تلفیق دانش آموزان استثنایی با سایردانش آموزان در قالب طرح «آموزش فراگیر» یک اشتباه محض در سیستم تعلیم و تربیت جهانی است که امروزه در این زمینه نیز انتقادات شدیدی وجود دارد. دانش آموزان استثنایی در کلاس های عادی نه تنها بر یادگیری آن ها افزوده نمی شود بلکه هر روز که می گذرد در بین همکلاسی های خود مورد تمسخر قرار می گیرند و اعتماد به نفسشان تا حد زیادی کاهش می یابد.
چه بخواهیم و چه نخواهیم باید بپذیریم که هر کودکی متناسب با ویژگی های شخصیتی ، عاطفی، ذهنی و روانی خود، به «آموزش و پرورش ویژه مربوط به خود» نیاز دارد تا بتواند استعدادش را شکوفا کرده و در جهت اعتلای فکری و عملی خود بکوشد.
و چه خوب است که به سمت نظام آموزشی انفرادی حرکت کنیم و به تفاوت های میان فردی و درون فردی دانش آموزان احترام بگذاریم.
با تشکر
امین جوانمرد

جدول برنامه زمانی آزمونهای سال 1396 سازمان سنجش

 جدول برنامه زمانی آزمونهای سال 1396

نام آزمون	ثبت‌نام		برگزاری آزمون
	از	تا
دکتری Ph.D	سه‌شنبه 95/9/16	دوشنبه95/9/22	جمعه 95/12/6
کارشناسی ارشد	چهارشنبه 95/10/1	سه‌شنبه 95/10/7	پنج‌شنبه 96/2/7 و جمعه 96/2/8
سراسری	سه‌شنبه 95/11/19	پنج‌شنبه 95/1128	پنج‌شنبه 96/4/15 و جمعه 96/4/16
فنی و حرفه‌ای کاردانی نظام جدید	یکشنبه 96/2/24 ثبت‌نام و انتخاب رشته	یکشنبه 96/2/31	جمعه 96/5/13
کارشناسی ناپیوسته	یکشنبه 96/3/7 ثبت‌نام و انتخاب رشته	شنبه 96/3/13	جمعه 96/5/13

روابط عمومی سازمان سنجش آموزش کشور

تصحیح اشتباه تایپی در کتاب فارسی خوانداری ششم دبستان

با سلام و عرض ادب خدمت همکاران محترم؛

در درس هفت خان رستم فارسی ششم دبستان، در صفحه 39 کتاب درسی، کلمه جادوان به صورت جاودان نوشته شده است که اشتباه تایپی است. از این رو همکاران محترم این کلمه را در کتاب درسی به «جادوان» تصحیح فرمایند.

با تشکر

مقدمه کتاب راهبردهای تدریس موفق

در جامعه اطلاعاتی، بهبود کیفیت یادگیری و اثربخش سازی فرآیند یاددهی-یادگیری موضوعی اساسی به نظر می‌رسد. امروزه خواندن و نوشتنی که بدون تغییر در رفتار و کنش‌های فردی و اجتماعی و بدون همراهی با درک و فهم منطقی باشد، نه‌تنها موجب یادگیری نیست، بلکه زمینهٔ تقلیدهای کورکورانه را نیز فراهم می‌کند. دانش‌آموزان امروزی، دانش‌آموزانی از جنس دیجیتال، زیر امواج میلیون‌ها اطلاعات از منابع مختلف نوشتاری و غیر نوشتاری قرار دارند که متولیان امر آموزش بدون توجه به سواد رسانه‌ای، نمی‌توانند برنامه‌ای دانش‌آموز محور در کلاس درس، رقم زنند.
یادگیریِ چگونه یادگرفتن (به‌اصطلاح: «فراشناخت») که یکی از موضوعات اساسی نظام آموزشی کشورهای مختلف است، تغییرات زیادی را در حوزه برنامه‌ریزی درسی ایجاد کرده است. نظام‌های آموزشی به دنبال تربیت دانش‌آموزانی هستند که خودشان میزان یادگیری و عوامل مؤثر بر یادگیری خود را کنترل کنند (به‌اصطلاح: «دانش‌آموزان خودگردان»). در برنامه درسی امروزی، معلمان دیگر به‌عنوان منتقل‌کنندگان صرف محتوا محسوب نمی‌شوند، بلکه با فراهم آوردن شرایط و ابزارها، یادگیری را برای دانش‌آموزان لذت‌بخش کرده تا دانش‌آموزان خودشان به کشف دانش خود بپردازند. معلمان امروزی، تنها نردبان را فراهم کرده و اجازه می‌دهند، دانش‌آموزان خود از این نردبان بالا روند.
به اعتقاد نگارندگان این اثر، به ازای تک‌تک کلاس‌های درس و به ازای تک تک همکاران، روش‌های تدریس وجود دارد که معلمان کارآمد با خلاقیت خود، روش‌های فعال را برای تدریس استفاده می‌کنند. ازاین‌رو هدف اساسی از تألیف این کتاب، گردآوری محتوایی است که می‌تواند به بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری کمک رساند و کلاس درس را از حالت سفت‌وسخت خارج کرده و یک پیوند عمیق بین معلم و دانش‌آموزان فراهم کند تا یادگیری را برای دانش‌آموزان لذت‌بخش سازد.
پست الکترونیک جهت دریافت پیشنهاد‌ها و انتقادات: [e-mail]
با تشکر
مؤلّفان

دانش آموزان را به سمت درس هدایت کنید

وقتی که بدون هیچ مقدمه ای، به تدریس بپردازیم، دانش آموزان نمی توانند در یادگیری موفق شوند. علت این امر نیز مشخص است. همه ی ما برای انجام کاری به یک محرک درونی و یا بیرونی نیازمندیم تا در ما «انگیزه» و «شوق» حرکت و انجام کار را ایجاد کند. انسان ها بدون انگیزه و بدون داشتن هدف، نمی توانند موفق شوند. آموزگار هنگام شروع یک درس، باید آمادگی ذهنی در دانش آموزان ایجاد کند: «من آماده‌ام تا کار را شروع کنم‏(اسلاوین، 1385، ص 262). من علاقه دارم اطلاعات یا مهارت‌های مهمی را که قرار است آموزگار ارائه دهد، یاد بگیرم و درباره آنچه یاد خواهم گرفت نظری اجمالی دارم». این آمادگی ذهنی را به چند طریق می‌توان ایجاد کرد:
اولاً، آموزگاران باید دانش آموزان را ملزم کنند سروقت در کلاس حاضر شوند و باید بلافاصله درس را شروع کنند. این نوعی احساس جدی بودن هدف ایجاد می‌کند که با شروع نامنظم از دست می‌رود.
ثانیاً، آموزگاران باید کنجکاوی یا علاقه دانش آموزان را به درسی که قرار است یاد بگیرند، برانگیزند.
سرانجام اینکه، آموزگاران هنگام شروع یک درس باید به دانش آموزان نقشه مسیری از جایی که درس قرار است برود و آنچه آن‌ها درنهایت یاد خواهند گرفت، بدهند. به‌طورکلی معلوم شده است که بیان کردن اهداف درس، دستیابی دانش آموزان را به این اهداف افزایش می‌دهد (گرونلاند،2000). ارائه چکیده درس به دانش آموزان قبل از شروع تدریس نیز به آن‌ها کمک می‌کند اطلاعات تازه را جذب کنند (بلیف،2000).

---

منبع جهت مطالعه بیشتر:
‏اسلاوین، ‏‫رابرت ای(1385). روان‌‌شناسی‌ تربیتی‌ نظریه‌ و کاربست‌. (ی. سیدمحمدی‌، مترجم). تهران‌: روان‌.